Schaakvereniging Daniël Noteboom

Maandag 13 januari, ik zou zeggen de 13e van de 13e.
Zonder onze aas Gunnar betraden wij het strijdperk tegen de nummer 2 uit de 3e klasse A, LSG E. Oudgediende Rob Uittenbogaard, daar speelde ik (René) tegen met zwart. Al weken uit vorm, meer geluk in de liefde dan in het spel zal ik maar zeggen. In een zelf in elkaar gezet Englund gambiet (met zwart) waarbij ik mijn gambietpion niet meer terugzag werd het een taai spelletje waarbij Rob de pion vasthield en kon ruilen tot er geen stuk meer over was. Of hij het uit beleefdheid aannam weet ik niet of dat hun leider vond dat het ook wel eens remise kon worden, maar ik bood dus remise aan. Ik ken Rob ook al best lang van een trainerscursus, en vind het lastig spelen tegen bevriende schakers (is dat de reden van al die remises, die al richting het dozijn gaan dit jaar?).
Afijn, met het idee dat LSG voorstond werd het aangenomen. Inmiddels had Wibo (ik hoop dat hij de partij nog kan uitdiepen want ik heb daar niet zoveel van gezien) verloren. Zijn tegenstander was een jeugdspeler die waarschijnlijk 100 elopunten of meer achterloopt op zijn echte rating. Een poosje later ging Jack ook voor de bijl in een eindspel waarbij hij een pion achterstond. Jammer, maar de druk liep nu wel op tot koortsniveau. Maarten, Arjan en Rob stonden wel beter (Maarten het meest) en Rob kwam zoals wel vaker in gevecht met de tegenstander en zijn eigen klok. Nadat hij een kwaliteit won was er niet zoveel meer aan de hand en zijn tegenstander speelde door tot mat! Lekker om dan iemand die niet van opgeven weet mat te zetten. Maarten had de stelling inmiddels uitgedund tot een eindspel met beiden een paard en bij Maarten een pion meer. Hij wist het zo te spelen dat de tegenstander zijn laatste pion ook kwijtraakte. Overbleef een stelling met vrijpionnen op de e- en h-lijn. Zijn tegenstander vond het op zeker moment wel genoeg en gaf op. Arjan zat aan het eind te trillen van de spanning (zei hij) en wist zijn tegenstander tot het eind onder druk te zetten. Misschien kan Arjan zelf de details nog geven. Maar hij won dus het laatste punt, en na ½-2½ stond het aan het eind 3½-2½.
Chapeau mannen, zelfs in een klasse waar je alleen maar kunt verliezen van jezelf kwam de vechtlust naar boven die we nodig hadden! Een indrukwekkende remonte.